Elfie Tromp brengt ode aan Adèle Bloemendaal: ‘Ze wist hoge en lage cultuur perfect te vermengen’

ROOSENDAAL - Elfie Tromp kruipt in Van de gekken! in de huid van cabaretlegende Adèle Bloemendaal. „Ik persifleer haar niet. Ik heb gelukkig ook een lage stem en kus haar oeuvre terug tot leven.”

„Wat me zoal in haar aanspreekt? Wat niet? Ze had een fantastische vijftigjarige carrière, een gigantisch oeuvre met wel zeshonderd liedjes en is ook meermaals onderscheiden. Van gouden platen tot Edison en Gouden Harp. Ik ben uit op eerherstel voor haar, want ze werd ook vaak weggezet als lastige diva. Onzin, ze werkte zich over de kop. Op een gegeven moment kón ze simpelweg niet anders dan af en toe nee zeggen.”

Elfie Tromp (39) vindt het jammer dat haar populariteit op het einde wat is afgenomen. „Ik vind het zonde dat weinig anderen onder de veertig de in 2017, op 84-jarige leeftijd overleden Adèle nog kennen, of slechts herinneren van haar carnavalshits of één geile reclame voor het luchtige chocolaatje van Bros. Ze had veel politieke liedjes en vooral haar activisme vind ik onderbelicht. Ze trad op voor Amnesty en voor de vredesbeweging. Ze had ook veel anti-oorlogliedjes, stuk voor stuk toepasbaar op de huidige tijd.”

Podiumbeest
Wat de Rotterdamse Elfie Tromp deelt met de Amsterdamse Adèle is de liefde voor het podium. Ook Tromp is een podiumbeest. Haar vorige programma, Op de barricaden van het hart, werd omschreven als feministisch punkcabaret. Daar ging echter al veel aan vooraf. Ze schreef boeken en was opinieschrijfster in columns voor onder meer de Nieuws BV en Vroege Vogels. „Het was een meanderend pad waarover ik hinkelde. Na de toneelschool heb ik ook nog straattheater gedaan en als nachtclubdanseres gewerkt. Ik zie mezelf als een verhalenverteller en zie dan wel welk medium het beste bij me past.”

Nu wijdt ze zich fulltime aan theater en maakt ze graag muziek. Die podiumdrift heeft er altijd ingezeten. ,,Ik kwam op mijn zesde boos thuis om mijn moeder te vertellen dat ik weer niet de hoofdrol had in de schoolmusical. De liefde voor Adèle heb ik aan mijn moeder te danken. Ze was groot fan, had ook een scherpe tong, was hyperfeminien en hield ook van mooie extravagante kleding. Ze citeerde altijd leuke uitdrukkingen uit haar liedjes en sketches. Ik groeide daarmee op.”

Het lichaam als wapen
„Wat Adèle en ik ook gemeen hebben, is dat we ons niets aantrekken van hoe het eigenlijk allemaal ‘heurt’. We willen de boel wakker schudden en zetten daar onze vrouwelijkheid en verleidelijkheid voor in als wapen. Mensen bij de keel grijpen, dat is het eigenlijk. Zij was de eerste met een one woman show, en ook de eerste bekende Nederlander met plastische chirurgie. Ze gebruikte haar lichaam als wapen. Ze had één liedje over jaloezie, in de rest dreef ze vaak de spot met haar eigen lichaam. Dat werkt bevrijdend. Dat probeer ik ook. Let wel, het is geen plat vermaak. Ik wil de lichtheid opzoeken om het geheel draaglijk te maken.”

De titel Van de gekken is afkomstig uit een activistisch lied van Adèle Bloemendaal uit 1992. „Het handelt over politieke onmacht. We hebben gekken en dromers nodig om veranderingen teweeg te brengen. Hoe actueel wil je het hebben? Er is in het programma één sketch die ik vrijwel één op één overnam. Ik vul die aan met anekdotes uit mijn eigen leven, waardoor het ook echt helemaal van nu wordt. Ik zing daar uiteindelijk ook een, met mijn pianist Jan Groenteman geschreven, eigen lied bij. Ik denk dat maar weinig bezoekers dat eruit halen, omdat het volgens mij ook zomaar van Adèle had kunnen zijn.”

Afgelopen zomer heeft Elfie Tromp op De Parade al korte versies van het programma uitgeprobeerd. ,,Het is trachten de mensen daar snel bij de lurven te grijpen. De spanningsboog is kort. Net als Adèle probeer ik hoge en lage cultuur te vermengen. Ik doe bijvoorbeeld een stripact als clown. Hilarisch. Nee, ik ga je verklappen waar ik het neusje vandaan haal, haha.”

Elfie Tromp is met Van de gekken! op 27 september te zien in het EKP-gebouw.

Bron: Willem Jongeneelen - BN DeStem