De kracht van Yentl en de Boer ligt duidelijk niet in het klassieke cabaret

Wat hebben Yentl en de Boer dat andere kleinkunstenaars niet hebben? De meeste beoefenaars van dit genre moeten veel moeite doen om hun werk aan de man te brengen. Yentl Schieman (36) en Christine de Boer (39) vullen met gemak de grote zalen met programma’s die vrijwel volledig uit liedjes bestaan. Hun fijne combinatie van stemmen vormt ongetwijfeld een belangrijke factor in dit succes, evenals de vaak sterke liedteksten.

Maar wie de nieuwe show Modderkruipers van Yentl en de Boer bezoekt, ziet dat de grootste troef van dit muzikale cabaretduo misschien nog wel is dat ze weten hoe je aantrekkelijk en toegankelijk theater maakt. Dat begint al bij de vormgeving van de voorstelling, die tot in de puntjes is verzorgd. In Modderkruipers bevinden we ons in een onderwaterwereld. Via de belichting en een podiumvullend reflecterend scherm, dat horizontaal boven de hoofden van het duo hangt, komt deze wereld overtuigend tot leven. De felgroene kostuums met fladderige accenten die De Boer en Schieman dragen, geven hen de aanblik van waterdieren.
De fraaie beelden die zo ontstaan, worden versterkt door de strakke choreografieën die Yentl en de Boer hebben bedacht bij hun liedjes. Van de Spaanse dansmoves bij een vurig nummer over de puberteit tot de wankele benen die we te zien krijgen bij een lied dat gaat over je staande houden: steeds versterken de vaak perfect synchroon uitgevoerde bewegingen de boodschap van de tekst.

Thematische lijn

Hoewel hun liedjes over diverse, meestal erg herkenbare onderwerpen gaan, zit in Modderkruipers ook een duidelijke thematische lijn. De aandrang om te vluchten en moeilijke situaties te vermijden komt in tal van nummers terug. Geregeld met een grappige insteek, zoals in het lied over vriend Bob, van wie de zangeressen vergeten zijn of zijn vader nou wel of niet was overleden. Soms ook meer ontroerend, bijvoorbeeld in het nummer waarin een kind aan zijn moeder allerlei ingewikkelde vragen stelt over de dood van opa. Muzikaal laten De Boer en Schieman zich ondersteunen door toetsenist Charly Zastrau en gitarist David Gram. Hun aanwezigheid op het podium verrijkt niet alleen de klanken van de voorstelling, maar zorgt ook voor leuke interactie. De enige momenten waarop Modderkruipers even hapert, ontstaan wanneer het duo tussen de nummers door actief op zoek gaat naar de lach, bijvoorbeeld door wat met het publiek te dollen. In dergelijk klassiek cabaret ligt duidelijk niet hun kracht. In het maken en mooi theatraal verpakken van fraaie liedjes des te meer.

Bron: Ivo Nieuwenhuis, Trouw